Do Malagi zawitałam w maju 2019 po raz drugi kończąc projekt Erasmus + pt." The cultural mosaic of Europe - Influences and cross - influences in European civilization". Pierwszy raz spędziłam tam 7 dni uczestnicząc w szkoleniu organizowanym przez English Matters w 2015 roku w ramach realizacji Akcji KA101 programu Erasmus+. Miałam wtedy okazję zaobserwować jak nauczyciele szkół podstawowych pracują ze szczególnym dziedzictwem tej pięknie położonej miejscowości - malarstwem Pablo Picassa. Najmłodsi potrafią o nim pięknie opowiadać, jego obrazy wiszą na szkolnych korytarzach i inspirują do własnego artystycznego poszukiwania.
Tym bardziej ucieszyła mnie wystawa naszej absolwentki Oliwii Śnieg w maju 2019 roku, która zafascynowana pracami Picassa stworzyła swoje używając jako modelek koleżanek i chyba nic nie cieszy nauczyciela bardziej jak takie samodzielne poszukiwania.
Odwiedzając hiszpańskie szkoły podstawowe po raz pierwszy zaobserwowałam jak praktycznie nauczyciele wykorzytują nauczanie dwujęzyczne i metodę Montessori. Z pozoru można by powiedzieć, że w klasie panował chaos - jednak nic bardziej mylnego. Dzieci w grupach uczyły się różnych zagadnień bawiąc się i wspierając.
Podczas drugiej wizyty, po wejściu do szkoły od razu zwróciłam uwagę na znacznych rozmiarów tablicę, do której mieli dostęp wszyscy uczniowie. Tablica dotyczyła realizowanego przez cały rok szkolny programu dotyczącego różnych rodzin i szeroko pojętej tolerancji.
Przedstawiała rysunki rodzin w różnej konfiguracji, uczniowie przez cały rok brali udział w warsztatach i w każdej chwili mogli przykleić karteczki ze swoimi przemyśleniami. Myślę, że jest to wspaniały sposób na naukę tolerancji i akceptacji siebie i innych.
Innym ciekawym rozwiązaniem była integracja grona nauczycieli i nawiązywanie relacji służących wzmacnianiu współpracy. Na zakończenie roku szkolnego, każdy nauczyciel anonimowo przygotowuje portawę obiadową lub deser. W piątkowe popołudnie nauczyciele w auli szkolnej dostają kartę smaków i degustując przyznają punkty. Wygrywają osoby, których smak i wygląd potraw pobił punktowy rekord i otrzymują okolicznościowe fartuszki do gotowania. Ten pomysł może być świetnie wykorzytany nie tylko w gronie, ale także w klasie wychowawczej.
Obie wizyty były bardzo inspirujące i oczywiście trzeba pamiętać, że każdy nauczyciel powinnien przywieźć z plaży w Maladze.....
płaskie kamyczki różnego kształtu, które można już w swojej klasie wykorzytać do tworzenia kartek:
Wystarczy klej i czarny cienkopis, a uczniowie z pewnością zaskoczą nas swoją pomysłowością. Kamyki można także malować farbami.
Bliska odległość Malagi od Giblartaru (tylko 2 godziny autobusem), jest dla nauczyciela historii niezwykłą okazją do eksploracji i poznania jej historii i mieszkańców. Magoty giblartarskie to jedyne w Europie małpy żyjące na wolności.
Na wyposażeniu każdego kierowcy obowiązkowa jest gumowa imitacja węża. Zdarza się, że małpki wskakują do auta przez otwarte okna, wystarczy wtedy pokazać węża, zasyczeć i już możemy być pewni, że siusiu w aucie nie będzie, a nieproszony gość oddali się na bezpieczną odległość. Małpy są pod szczególną ochroną. Brytyjczycy wierzą, że ich odejście wiąże się z utratą tego zamorskiego terytorium.
Koniecznie trzeba dotrzeć do miejsca zwanego Filary Heraklesa, to tutaj w starożytności kończył się znany świat, i dzisiaj można spoglądać w stronę Afryki i Maroka.
Giblartar jest znany także w związku z katastrofą, w której w lipcu 1943 roku zginął generał Władysław Sikorski podążający z Kairu do Londynu. Dla Kujawian to także sąsiad, który w pobliskim Parchaniu zakupił dworek i się w nim osiedlił wraz z rodziną. Wydał tutaj córkę za mąż, która wraz z nim zginęła, a jego żona chodowała w ogrodzie róże. Wcześniej przebywał wielokrotnie w inowrocławskich Solankach.
Wewnątrz Skały Giblartarskiej znajdują się naturalne i wydrążone przez wojsko tunele. W jednym z nich jest umieszczona informacja o tragicznej nocy z 4 na 5 lipca 1943 roku, która do dzisiaj pozostaje zagadką.
Niewątpliwie zarówno Malaga, jak i Giblartar to miejsca do których warto wrócić nie tylko ze względów turystycznych, ale przede wszystkim, aby uczyć się jak uczyć o tolerancji i ją obserwować na każdym kroku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz